Family on tour

2017 is alweer bijna ten einde. Een jaar waarin onverwachts adoptie weer op ons pad kwam en wij de beginseltoestemming opnieuw moesten aanvragen en veel moesten regelen voor de adoptie  Afgelopen oktober is ons dossier in Hongarije gearriveerd en is het nu wachten op hét telefoontje.  2018 gaat een mooi jaar worden met vele nieuwe uitdagingen. In januari start ik met de opleiding voor kindercoach en Boudewijn met de opleiding voor triathlontrainer.  We gaan er vanuit dag er komend jaar nóg een uitdaging zal bijkomen.... Voor nu genieten we van de komende feestdagen. Wij wensen jullie allemaal hele mooie dagen. Voor sommigen van jullie een eerste bijzondere kerst en voor sommige (waarschijnlijk) de laatste kerst met z’n tweetjes.... Laat de zelfgemaakte en bijzondere mooie kerstkaart die ik gisteren kreeg symbool staan voor datgene wat wij het liefste wensen voor komende jaar en wat velen van jullie ons ook toewensen. Net als de engel bij de kribbe op de kaart, onze liefde kunnen delen

Het is de tijd voor de engelen zo richting kerst. Ik geloof zelf ook in engelen, ik heb een aantal spirituele ervaringen om het zo maar te zeggen, maar daar ga ik niet verder over vertellen.  Echter voor ons is het duiveltje weer uit de box. Tijdens de informatie bijeenkomt “Klaar voor de start” in Oudwater bij de adoptie stichting een aantal weken geleden, kwam ons ter oren via andere cursist dat er geen voorstellen meer zouden komen dit jaar.  Oke jammer, maar het gaf toch op een of andere manier ook een stukje rust. Niet meer fantaseren over kerst in Hongarije, of onze familie met kerst vertellen dat ze opa, oma, tante of oom worden, of het hart in de keel als er een anoniem nummer op onze mobiel verscheen. Toch starten met mijn opleiding tot kindercoach in januari, Boudewijn ook aan de slag met zijn opleiding tot triathloncoach.  We leven ons leven zoals we leven en laten ons niet meer zoals in de vorige procedure tegenhouden in wat we doen. Oke in sommige gevallen wel natuurlijk,

De laatste weken van het jaar zijn alweer aangebroken. De laatste dagen tot de feestdagen tikken weg. Ik verheug me op de feestdagen, de gezellige dagen voor kerst.  Toch zijn het ook altijd wel weer de dagen die soms confronterend zijn. Ik heb altijd weer moeite met Sinterklaas. Het is moeilijk uit leggen hoe je iets kunt missen dat je nog nooit hebt meegemaakt. Maar al 8 jaar hoop je volgend jaar ook met je eigen kindje op je schouders te staan roepen en zingen als de boot komt aanvaren over de Maas. Schoen zetten, Sinterklaasavond, het verhaal van luisterpiet en samen het Sinterklaasjournaal kijken.... Maar goed we zijn natuurlijk al jaren lang hele trotse oom en tante van 4 fantastische kinderen. Onze Oogappel Lotte, ons ondeugende lieve boefje Lars, de altijd grappige en lachende Eefke en de leergierige lieverd met eigen willetje, Fay. Komend weekend komt Lars logeren, al een hele tijd vroeg hij wanneer hij mocht komen logeren, dus zaterdag is het zo ver. Hij mag zijn schoentje ze

Een aantal weken geleden hadden wij ons aangemeld voor de bijeenkomst “klaar voor de start” bij ons adoptieburo in Oudewater. De avond werd ingevuld door de Stichting Adoptie Voorzieningen. Er waren maar 30 plaatsen dus we waren enorm blij dat we bericht kregen dat we mochten deelnemen. Vandaag was het zover. We hadden in eerste instantie het plan om in de ochtend te gaan en dan een dagje naar Gouda te gaan. Echter besloten we om toch later op de dag pas te vertrekken. Ik heb zo nog aan een presentatie kunnen werken die ik moet maken voor mijn eerste cursusdag voor mijn werk. “Coachend motiveren” en Boudewijn is lekker gaan hardlopen  Jeetje het is niet meer powerpoint van vroeger... HELP, hoe werkt dit ook alweer?! Het mag maar max 2 minuten duren en over een onderwerp dat je zeg mag kiezen.... heel veel ideeen maar eigenlijk ook weer niet, maar goed, de basis is af, nu de “special effects” nog uitvinden. Gelukkig kan manlief me daar een dezer dagen weer even wegwijs in maken, want na

Soms heb je van die dagen dat je zó enorm happy kunt zijn! Vandaag is zo’n dag. Niet dat de grote poetsbeurt van de badkamer iets is waar je heel blij van wordt, maar wel dat ik mij vandaag heb ingeschreven voor een nieuwe uitdaging! In januari ga ik starten met het eerste jaar van de opleiding voor kindercoach! Dus daar werd ik vandaag zo happy van. Ik heb toch wel getwijfeld of ik er nu wel goed aan doe om te starten. Stel ze bellen dat we papa en mama worden? Dan heb ik me net ingeschreven voor een opleiding. Maar ja, we hebben jaren lang ons leven laten beïnvloeden met “wat als” en hebben daar regelmatig dingen voor gelaten. Nu denk je “had ik maar”. Het kan zomaar zijn dat ze over een paar weken bellen, maar kan net zo goed pas over een jaar zijn. Dan heb ik opleiding inmiddels afgerond (leerjaar 1 dan) Al een paar weken ben ik er mee bezig en dat het een opleiding zou worden met praktijklessen was mij al snel duidelijk. Tijdens mijn zoektocht kwam ik steeds weer uit bij de opleid

Vandaag een recept gemaakt uit mijn nieuwste kookboek “Stoven bij Janneke thuis” Het eerste gerecht dat ik een week of 3 geleden maakte was al een succes, dit weekend wilde ik weer een iets anders uit het boek maken. Het voordeel van Stoven is, dat het een kwestie is van alles snijden, aanbakken en alle ingrediënten toevoegen en dat het daarna zonder omkijken de oven in gaat voor een 2 tot 3 uurtjes. Ik zelf maak het nooit op het fornuis als ik moet stoven. Af en toe haal ik het even uit de oven om te roeren, maar tussendoor heb ik er geen omkijken naar. Boudewijn had de Goulasch met peterselie room uitgezocht. Ik had nog nooit goulasch genaakt, dat laat (liet) ik altijd over aan mijn moeder en heb daar zelf ook geen recept van. Je hebt wel van die kant en klare zakjes met mix voor goulasch maar ik gebruik nooit van die zakjes om gerechten te maken. Zoals de meesten van jullie wel weten is dit een écht Hongaars gerecht, in het hongaars  Gulyás geschreven.  Maar ja die peterselie room.

“Zwangerschap”week 3.... Met de heerlijke temperaturen van afgelopen dagen zou je bijna vergeten dat we weer op weg zijn naar gure herfstdagen. Dagen waarbij de bladeren van de bomen vallen, het hele dagen kan regenen en de stormwind door de bomen kan razen.   Op die dagen is er niks gezelligers als de kaarsjes aan, de haard aan op de achtergrond en met een goed boek op de bank kruipen. Vroeger kon ik uren achter elkaar in een boek wegdromen, helaas neem ik daar nu eigenlijk alleen nog de tijd voor op vakantie. Al heb ik daar zelfs dit jaar de tijd niet voorgenomen. Dit jaar was ik druk in de weer met haken.....de allereerste knuffels voor onze kindjes, de clowntjes Loena en en Sammie werden op vakantie aan het zwembad en voor de caravan gemaakt. Echter de laatste weken merk ik steeds meer dat tv me steeds minder kan boeien. Er zijn wel een aantal programma’s die we volgen, maar er zijn ook avonden dat ik me echt afvraag of het ene programma echt nóg slechter kan zijn als het andere. 

Vandaag is het zover. Ons dossier wordt vandaag opgehaald en gaat op weg naar Hongarije. De contact persoon van de NAS, Marti neemt het vandaag mee en zal het op korte termijn afgeven bij de centrale autoriteiten in Hongarije, dan zijn we officieel adoptiezwanger.  Een exacte datum dat het wordt afgeven geven ze helaas niet, dus gaan maar gewoon uit van zwangerschapsweek 1....hopelijk vliegt Marti dus nog deze week naar Hongarije  Helaas weet je niet hoe lang deze "zwangerschap" duurt.... weer zo'n moment dat je een glazen bol zou willen hebben. Buiten het feit dat je natuurlijk ongeduldig bent, maar ook een stuk nieuwsgierigheid. Krijgen we 1 of 2 kindjes toegewezen, jongen, meisje, hoe oud zijn ze en hoe zouden hun namen zijn??? Het is en blijft spannend. Je fantaseert inmiddels wel weer over het moment dat je hét telefoontje krijgt. Wat zou ik dan aan het doen zijn, wie bellen ze? Boudewijn of mij? Kun je op dat moment het nummer van elkaar nog intoetsen op je telefoon

Exact 13.669 woorden is ons gezinsrapport dat de raad van de kinderbescherming van ons maakte de afgelopen 7 jaar. Een dik dossier inmiddels dus, maar onze raadsmedewerker heeft er een mooi "verhaal" van gemaakt. Onze levensloop samengevat en omschreven wie en hoe we zijn. Toen we het mochten inlezen ter goedkeuring waren we aangenaam verrast. Ze omschreef precies hoe we zijn en hoe warm en goed onze relatie is. Mooi dat een buitenstaander dat ook zo ziet. Hoe ze onze levensloop met Up en downs beschreef en hoe we daar mee zijn omgegaan. Alles staat in dit document beschreven.  Vandaag bericht gekregen, 3 oktober is het dan zo ver, ons dossier gaat naar Hongarije!! Vanaf dan is het wachten begonnen, wanneer komt dat ene verlossende telefoontje?! Dat de kinderbescherming in Hongarije ons papa en mama maakt, de droom die na zo lang wensen en hopen werkelijkheid wordt. Spannend is het nu weer, elke dag als je wakker wordt hoop je diep van binnen dat het dé dag zal zijn van het t

Vandaag, exact 7 jaar geleden dat we de inschrijf formulieren voor onze adoptieprocedure op de post deden. Wat vliegt de tijd!  Inmiddels al 13 jaar proberen we onze grootste wens in vervulling te laten gaan.  Na heel veel intens verdriet na het mislukken van al die ivf-icsi behandelingen, besloten we verder te onderzoeken of we toch ooit papa en mama konden worden. Het verdriet dat we na het mislukken van al die icsi behandelingen hebben gehad, is met geen pen te beschrijven.  Enkelen van jullie zullen dit herkennen. Het is voor een buitenstaander moeilijk om een voorstelling te maken wat het met je doet als je ongewenst kinderloos bent. Dat je steeds je grenzen gaat verleggen om die ene wens in vervulling te laten gaan, hadden ook wij van te voren nooit gedacht. Tijdens een vakantie in de Dordogne zochten we veel op over adoptie, spraken er over en besloten dat dit wel bij ons paste en we op deze manier onze kinderwens in vervulling konden laten gaan én 1 of 2 kindjes een liefdevolle

Vandaag hebben we het laatste document toegevoegd om ons dossier compleet te maken.  Vanmorgen vroeg togen we al vroeg richting Epe waar we bij de notaris moesten zijn. Onze handtekeningen wegen gelegaliseerd, je geeft daarmee de autoriteiten in Hongarije de volmacht om alles rondom de adoptie voor ons te regelen in Hongarije. Na een rit van een dikke 2 uur kwamen we net op tijd in Epe aan. Een vriendelijke man waar we uitgebreid en gezellig mee kletsten. Hijzelf had 2 kinderen geadopteerd uit Guatemala en uit de Filipijnen.  Een half uurtje later stonden we buiten met onze envelop met alle documenten die we de afgelopen weken hebben geregeld en verzameld. Meteen naar het postkantoor om alles aangetekend naar de NAS te sturen!  Onze laatste zet, nu ligt het verdere proces in handen van derden. De NAS stuurt alles nu naar vertaler en als dat klaar is en de notaris ook dat weer heeft gelegaliseerd kan ons dossier naar Hongarije! Dan begint het lange spannende wachten op dat ene telefoont

Het is weer even stil geweest op ons blog, maar dat had een reden. Boudewijn heeft meegedaan aan de IronMan in Maastricht, een triatlon waarbij je 3,8 km zwemt in de maas, 180km fiets en daarna nog een marathon van 42,2km. Een jaar lang naar toegewerkt en het moment was daar! Boudewijn heeft hem afgelegd in een voor hem droomtijd, 11 uur. Het was een fantastische dag. Ik ga hem niet helemaal beschrijven, dat laat ik Boudewijn deze week zelf doen op zijn eigen blog haha.   ( www.triahlon-blog.nl ) het was in ieder geval fantastisch, de dag zelf, de supporters langs de kant, het evenement zelf... Wat een onvergetelijke en mooie dag Boudewijn was dus druk met zijn laatste trainingen na de vakantie, ik met het huishouden en alles regelen voor onze documenten voor het dossier dat naar Hongarije gaat. Nu nog naar de notaris volgende week en dan is alles geregeld! Een aantal weken geleden zag ik een berichtje voorbij komen van een nieuw spel van Jumbo. Niet echt een spel maar een soort tekent

Het is alweer even geleden dat ik een berichtje poste, maar de dagen vliegen echt voorbij! We zijn druk bezig met alle documenten te verzamelen en we zijn aardig opgeschoten! Alleen de verklaring van goed gedrag ontbreekt nog. Vandaag ook bericht gehad dat de brieven die we aan Hongarije moesten schrijven accoord zijn! Gelukkig, want tja, hoe ga je bijvoorbeeld  datgeen op papier verwoorden wat er in je hart zich afspeelt. Goed gelukt dus blijkbaar. 18 augustus  moeten nog naar de notaris in Epe en dan is alles geregeld. Nee helaas niet Epen hier in het mooie zuiden, maar Epe boven Deventer. Dus we maken er dan maar een leuke dag van en gaan na de afspraak een middag naar Deventer. Mocht je nog leuke tips hebben voor Deventer, deze zijn van harte welkom! Daarnaast is deze week bijna D-Day voor Boudewijn! Een jaar geleden alweer dat hij besloot om een volledige IronMan te doen nadat hij vorig jaar alleen het fiets onderdeel voor zijn rekening nam in een team. 4km zwemmen in de Maas, 180

Afgelopen maandag stond ik om 8:00 uur al aan de deur van het postkantoor, dat net uitkwam om op tijd op mijn werk te zijn. Het contract voor de adoptiebemiddeling ging op de post! Op vakantie hadden we alles al eens een keer via de mail kunnen doorlezen, zondagavond hebben we overal onze krabbel onder gezet en het 2e betaaltermijn in orde gemaakt. Dinsdag middag kregen we alle instructies al! Super snel, wat fijn, meteen een afspraak gemaakt bij de gemeente voor vandaag, werkgeversverklaring ook al op mijn buro dinsdag, de verzamel woede is van start gegaan haha! Foto's had ik al rekening mee gehouden dus die had ik voor de vakantie al gemaakt waar nodig en we hadden er nog genoeg die we konden gebruiken. Die had ik zondag al besteld en die lagen ook vanmiddag al in de brievenbus. Dus we zijn al een heel eind op weg, wellicht vanavond al eens buigen over de brief die we moeten schrijven. Ook wel leuk om er nu zo actief mee bezig te zijn. Als dit klaar is ga ik beginnen met de adop

Als je het besluit neemt om een gezin te stichten, kan je geluk natuurlijk niet op. Opeens zie je meer dan ooit overal leuke spulletjes voor je toekomstige kindje. Leuke knuffeltjes, leuke kleertjes, voorleesboekjes en zo veel meer. In gedachten zie je je toekomstige kindje al helemaal voor je in zo'n schattig jurkje of zo'n stoer broekje met van die mini bretels.  Ikzelf kocht zelf ook al eens stiekem té leuke rompertjes met aapjes en olifantjes. Ze waren zó schattig en kon voor zowel een jongetje of een meisje, die moesten gewoon écht mee. Op het moment dat je dan te horen krijgt dat je nooit via de natuurlijke weg kindjes kunt krijgen, valt je hele wereld in duigen. Nog nooit in ons leven hebben we zo'n verdriet gehad.  Geen schattige jurkjes, geen leuke boekjes, geen kindje..... Tijdens de IVF behandelingen komen die dromen en kriebels natuurlijk weer even heftig terug.  Iedere keer koop je leuke kraamkadootjes voor anderen, spulletjes die je zelf ook ontzettend leuk zo

Vandaag zijn we naar de markt in Vallon Pont d'Arc geweest. Niets bijzonders maar ik kan er gewoon van genieten, toch even anders als "onze markt" in eigen land. Alle kraampjes bekijken en neuzen voor spulletjes die je toch niet nodig hebt en eigenlijk elk jaar het zelfde lijken te zijn.    De heerlijke geuren verspreiden zich op deze ochtend over de markt. Uit de grote paëlla  pan, de gebraden kip aan het spit, of de heerlijke kazen maar ook de geur van kruiden en rijp fruit. Heerlijk, dit is vakantie. Ook liggen de grote blokken verse nougat weer te wachten op watertandende touristen die de verleiding niet kunnen weerstaan een stuk mee te nemen (ik voor alsnog wel nog kunnen weerstaan) Het is deze week nog laagseizoen dus het valt mee met de drukte. Door de smalle straatjes wordt het soms erg opgehouden door mensen met hun kinderwagens, pffff loop toch eens door! Oeps, wie weet loop ik hier volgend jaar ook wel met een kinderwagen of met een kleintje met grijpgrage hand

Als ik dit schrijf denk ik terug aan 2 jaar geleden.... De zelfde plek,maar dan met een heel ander gevoel. Als ik er aan terugdenk kan ik de pijn en het intense verdriet van toen zo maar weer voelen. Juni 2015, onze vakantie in de door ons zo geliefde Ardeche was dat jaar even anders. We hadden net een paar maanden geleden besloten te stoppen met de adoptieprocedure uit Slowakije. Ook toen lag ik net als nu aan dit zwembad en keek ik met pijn in mijn hart en de tranen achter de ogen naar al die spelende kinderen en alle papa's en mama's die zo intens genoten van hun kindjes. Wetende dat we zelf waarschijnlijk kinderloos zouden blijven, want de kans op een Nederlands adoptiekindje is bijna nihil. Al die jaren daarvoor fantaseerden we iedere keer opnieuw dat ze "volgende jaar" er bij zouden zijn. Of het nou het zwemmen was, de kindjes die ons vriendelijk groetten als ze langs onze caravan kwamen gefietst, of Lenny de Vos, die hier op de camping de mascotte is en met de

Vanmorgen om 11:15 stapten we in de auto met een paar boterhammen en wat te drinken voor onderweg achter in, zo, op weg naar Oudewater. We konden goed doorrijden en draaiden om 13:30 de parkeerplaats op bij de NAS.  We waren wat vroeg en liepen samen even over het weekmarktje, waar we de geur van de Hollands Nieuwe maar ook van vers gebakken stroopwafels konden opsnuiven (nee niet geproefd want morgen laatste weegmoment bij diëtiste haha) Oudewater is een klein karakteristiek dorpje, wat een erg gezellige uitstraling heeft, met leuke kleine winkeltjes, huisjes en de terrasjes langs het water. Om 14:00 belden we ietwat gespannen aan bij de NAS. We werden hartelijk ontvangen door Laura. We kenden haar al, zij voerde met ons ook het kennismakingsgesprek enkele maanden geleden. Een erg prettig en duidelijk gesprek en de enkele vragen die we hadden werden beantwoord.  Zo al pratend toch nog wat aanvullingen hier en daar. Dat het dragen van een bril een special need is, dat hadden wij ons bi

6-5-2015..... Ons aller, allerlaatste bericht....dachten we toen. Nu iets meer dan 2 jaar later toch een nieuw bericht.  Oktober 2016 kwam heel onverwachts de buitenlandse adoptie toch weer op ons pad. We kwamen per toeval een oproep tegen waar ze ouders zochten voor 3 zusjes uit Hongarije.  We waren onderweg naar de Veluwe voor een weekendje weg en zaten in de auto. Een half uur later was ik in gesprek met de bemiddelaar. Wat een leuk gesprek! Inmiddels waren er ouders gevonden maar onze nieuwsgierigheid was gewekt en de adoptiekriebels kwamen uit hun winterslaap. Tijdens dat weekend spraken we veel over dit onderwerp en zochten al eens wat zaken op. De conclusie was eigenlijk dat we allebei wel wisten dat we niet kinderloos wilden blijven, maar de datum dat Boudewijn 41 wordt heel snel korter bij komt. 24 december 2017 zullen we definitief van de lijst afgehaald worden voor de Nederlandse adoptie.  We besloten een en ander uit te zoeken en uit te pluizen en hier niemand over in te li