Een nieuwe uitdaging!!

Soms heb je van die dagen dat je zó enorm happy kunt zijn!

Vandaag is zo’n dag. Niet dat de grote poetsbeurt van de badkamer iets is waar je heel blij van wordt, maar wel dat ik mij vandaag heb ingeschreven voor een nieuwe uitdaging!

In januari ga ik starten met het eerste jaar van de opleiding voor kindercoach! Dus daar werd ik vandaag zo happy van.

Ik heb toch wel getwijfeld of ik er nu wel goed aan doe om te starten. Stel ze bellen dat we papa en mama worden? Dan heb ik me net ingeschreven voor een opleiding. Maar ja, we hebben jaren lang ons leven laten beïnvloeden met “wat als” en hebben daar regelmatig dingen voor gelaten. Nu denk je “had ik maar”.

Het kan zomaar zijn dat ze over een paar weken bellen, maar kan net zo goed pas over een jaar zijn. Dan heb ik opleiding inmiddels afgerond (leerjaar 1 dan)

Al een paar weken ben ik er mee bezig en dat het een opleiding zou worden met praktijklessen was mij al snel duidelijk. Tijdens mijn zoektocht kwam ik steeds weer uit bij de opleiding “de magie van kindercoaching”. De manier van lesgeven en de omschrijving past mij helemaal. 

Na vanmorgen een super leuk gesprek met de contactpersoon van de opleiding heb ik me officieel ingeschreven. Als ze bellen geen probleem ik mag en kan altijd aan een parallelgroep instromen óf de opleiding uitstellen. Dus vanaf januari ga ik 1x per maand op zaterdag richting Goirle in Brabant om les te volgen.

Ik heb er zo’n zin in! Ik heb heel veel ideeën wat ik ik de toekomst wellicht zou willen doen, maar daarnaast zal het ons zeker ook ondersteuning bieden in de opvoeding van onze eigen kindjes, die een rugzakje meenemen. Een rugzakje dat stukje bij beetje uitgepakt zal worden, met alle emoties die daar bij komen kijken, zowel voor de kinderen als voor ons.

Wie weet over een aantal jaren een eigen praktijk en als ik mijn plannen kan uitvoeren tzt wellicht een specialisatie waarin ik dan als ervaringsdeskundige kan werken en adoptiekindjes en hun ouders kan ondersteunen.

Het is heel gek, er komen momenteel zo veel nieuwe dingen op ons pad, privé, maar ook op mijn werk.

Dat ik zelfs schrok afgelopen week van mijn eigen gedachten, stel ze bellen dat kan ik niet....

Maar ik denk dat het goed is, we leven ons leven en gaan nieuwe dingen niet meer uit de weg. Stel ze bellen, maar stel het duurt nog een jaar.... Dan kunnen we niet meer zeggen “had ik maar......”

Zul je net zien dat op korte termijn dat telefoontje komt hihi....