Family on tour

Afgelopen week kreeg ik een anoniem bericht op de website. Diegene vroeg mij of er wel eens wordt nagedacht door adoptie ouders over de afstand moeders. Diegene las overal alleen maar over het lange wachten van adoptie ouders, maar las nooit iets over hoe een afstandsmoeder zich moet voelen. Natuurlijk denk je daar wel eens over na. Ook tijdens de cursus wordt daar op in gegaan. Wij kunnen ons geen voorstelling maken van het verdriet dat afstand ouders moeten voelen op het koment dat ze zo'n keuze maken. Wij kunnen ins ook geen voorstelling maken hoe iemand het over zijn hart verkrijgt om een kindje af te staan.  Vaak noodgedwongen door verschillende omstandigheden, armoede, te jong, onstabiele gezinssituatie  of zwanger en niet passend in de cultuur enz. Echter wat veel mensen vergeten is dat kinderen niet altijd vanwege armoede ter adoptie worden aangeboden. Genoeg kinderen worden uit huis geplaast door de kinderbescherming en geloof me vanwege redenen waar je je van afvraagt waa

Soms heb je zo'n moment dat je het gewoon even niet meer ziet zitten. Alsof je een marathon loopt en niet meer op je benen kunt staan, maar je moet en je zal de finish bereiken. Zo voel ik me nu gewoon even. Al meer als 10 jaar hebben we een kinderwens en er alles aan gedaan om die wens te laten uitkomen. Nu weten we wel dat ze gaan komen maar wanneer?  De feestdagen komen er weer aan, Sinterklaas en kerst. Een periode dat ik het altijd moeilijk heb, want de afgelopen 2 jaar riepen we steeds "volgend jaar zijn ze er bij" Helaas we weten nog niks en hét telefoontje zal nog maanden duren waarschijnlijk. Een flinke emotionele dip op dit moment. Dan is er toch die ene allerbelangrijkste persoon in mijn leven, mijn lieve Boudewijn. Een knuffel, troosten, een zoen of en luisterend oor. Hij is er altijd voor me en daar ben ik dankbaar voor. Een lekker etentje bij de Griek met een leuke verrassing. Hij heeft echt begrepen hoe ik me voel en weet nu een grote lach en twinkelende og

Vandaag de eerste aflevering van het programma "Met open armen". Na de naailes snel naar huis om het toch nog te kijken op de late avond.  We hadden al voorstukjes gezien en een intervieuw met de ouders uit eerste aflevering, maar zijn benieuwd naar de manier hoe de procedure wordt neergezet. Mooi programma, af en toe ook wel even natte ogen, want je weet dat de emoties die de ouders laten zien ook onze emoties tzt zullen zijn. Je kinderen een week bij je hebben en dan afscheid nemen voor 5 maanden pffff....wat zijn we toch blij dat we voor Slowakije hebben gekozen en we onze kindjes meteen mogen meenemen. Toch jammer dat veel ouders zich niet aan de richtliijnen houden die je in de cursus meekrijgt. Zag je reactie en gezichtjes van de kindjes toen ze op Schiphol aankwamen en daar een aankomst comitee stond van alle familie en vrienden? Arme meisjes, vonden het zóóó zielig! Snap dat je kindjes aan familie wilt tonen, maar kom dan eerst even op het gemak thuis aan, niet op de

Aanstaande woensdag zag op RTL 4 het programma starten van Natasja Froger, "Met open armen". Een programma waarin zij mensen zal volgen in hun adoptie avontuur en met name de ontmoeting met hun kindje(s) Tja vraag ik me dan af, zou ik daar dan een cameraploeg bij willen hebben? Deel je zo'n moment met vreemden, mijn eigen ouders kunnen er nog niet eens bij zijn. Van de andere kant, dit moment maak je maar 1 keer in je leven mee en waarschijnlijk de dag dat je je kind na jarenlang in je armen sluit, gaat zo aan je voorbij, je hebt het dan wel vast gelegd door proffesionals... Ik weet niet hoor. Ik heb een voorstukje gezien bij de Late Night show, oeps, daar kwamen de waterlanders al... Wat moet dat woensdag worden? Ik ga maar alvast wat zakdoekjes in slaan. Ik hoop alleen wel dat ze echt goed weergeven wat wij meemaken, ook de ellelange jaren en zware gesprekken, steeds weer teleurstelling omdat je nog geen telefoon hebt gehad, gedoe met het adoptieburo enz...... Misschien

Vaak zit ik in de verte te turen en vraag me af waarom dit allemaal zo lang moet duren Kindjes in nood, ons verlangen zo groot Je vraagt je soms af... Heeft het nog zin? Je twijfelt, je wanhoopt Is dit het einde of het begin? Hoe lang moeten we nog wachten? Hoeveel dagen, hoeveel nachten? Wachten jullie vol ongeduld op ons, net zoals wij op jullie? Maar ooit komt de dag... Dan kijken wij naar jullie en jullie naar ons En dan weten we allemaal.. Dat het lot alleen jullie naar ons toe mocht sturen

Opvoeden adoptiekinderen vraagt extra inspanning en adoptiespecifieke kennis 25 augustus 2014 Geschreven door Marion van Olst, hoofd nazorg van Stichting Adoptievoorzieningen Voor ieder kind is een veilige gehechtheidsrelatie met ouders/verzorgers de basis voor een gezonde ontwikkeling. Ook voor geadopteerde kinderen. Maar een adoptiegezin is geen gewoon gezin. Voorafgaand aan de adoptie hebben zowel de ouders als het kind het nodige meegemaakt. De meeste adoptieouders konden zelf geen kinderen krijgen. Adoptiekinderen zijn gescheiden van hun biologische familie en hebben meestal een periode in een tehuis en/of pleeggezin geleefd. Anders dan kinderen die meteen bij liefdevolle ouders opgroeien die het kind koesteren en steunen, hebben adoptiekinderen vaak niet de kans gekregen van jongs af aan  geborgenheid te ervaren . Zij hebben in hun geboorteland zelf oplossingen moeten zoeken voor het ontladen van spanning. De biologische ouders en verzorgers in tehuizen hebben immers niet, of in

Boekjes over adoptie Ik ben helemaal gek op kinderboeken. Op de kinderkamers zijn dus ook al de nodige boeken te vinden, Dikkie Dik, sprookjes, muizenverhaaltjes, mijn eerste woordjes enz. Ik moet me echt inhouden als ik boekjes zie liggen op rommelmarkten. Maar ik wilde eigenlijk ook nog boekjes die voor kinderen zijn die inspelen op adoptie. Voor kleine kindjes is er niet veel om het onderwerp adoptie in begrijpelijke taal uit te leggen. Er zijn wel een aantal boekjes, maar helaas zijn deze niet meer verkrijgbaar. Heel internet afgeplozen, marktplaats, in België, Duitsland, echt nergens meer. Toch wist mijn lieve collega via haar vader aan 1 van die boekjes te komen!! De Lamboeroe. Wel is het gedigitaliseerd te vinden,maar toch anders als een verhaaltje uit een boek voorlezen met de kinderen op schoot. Het gaat over een klein lammetje dat wordt opgevoed door een kangeroe. Leuke tekeningen en grappig verhaaltje! We zijn er hartstikke blij mee, nu nog het moment dat we eindelijk kunnen

Helaas, het zit ons weer niet mee. Afgelopen week contact gehad met Kind en Toekomst en wat blijkt, mijn gevoel klopte.... In Mei had ik al het gevoel na een telefoontje dat ze niet alles vertelden....bleef knagen dus toch besliten te bellen. Paar dagen later ook via forum de zelfde informatie... De adopties liggen alweer stil.  Er blijken na de hernieuwde opzet toch nog altijd een aantal zaken niet goed geregeld te zijn. 5 koppels hebben een voorstel gehad, maar een aantal administratieve dingen zijn nog niet in orde. Voor deze ouders is het ook heel zuur, want zij weten nog altijd niet wanneer ze eindelijk naar Slowakije mogen voor hun kindje(s) op te halen. Voordat alles weer is geregeld, geen adopties....termijn? Onbekend. Omdat iedereen zo vaak vraagt of we al meer weten delen we dit toch met jullie. Wij  hebben er even geen woorden meer voor, dan zijn jullie weer even bijgepraat, want maakt ons weer verdrietig dan begrijpen jullie ons als we er even niet over praten.  Het gevoel

Zomer, het heerlijkste seizoen van het jaar. Niet het mooiste, wat dat is soms de lente met zijn prachtige bloemsems en de eerste bloemen boven de grond en soms de winter met zijn mooie sneeuwlandschappen. Zomer, wel het seizoen dat je er extra bij stilstaat dat je altijd nog geen papa en mama bent. Zowel in het dagelijkse leven als op vakantie. 2 heerlijke weken samen vakantie gehad, we hebben genoten! Wel ook weer rekening houden met de adoptie, 2 in plaats van 3 weken genieten van het zo heerlijke Frankrijk, om vakantiedagen te sparen. Na een week aan de Cote d' Azur, bij Cagnes sur mer, besloten we om te vertrekken aldaar. Geen gezellige franse terrasjes, geen leuke straatjes met winkeltjes, alleen maar drukte, asociaal rijgedrag van de fransozen en gewoon niet ons ding. We voelden ons daar toch niet op ons plekje. Nergens de gezelligheid van een avondmarkt. Alleen de boulevard bij de overigens wel mooie zee en daarachter begon meteen de drukte, niet zoals St-Tropez of St-Maxim

Zoals jullie gisteren konden lezen, roept zo'n dag als moederdag weer verdriet op. Je wordt weer even met de neus op de feiten gedrukt, ze zijn er weer niet bij... Toch heb ik me vandaag gelukkig niet meer zo verdrietig gevoeld.  Vanmorgen kreeg ik een heel uitgebreid ontbijt op bed! Boudewijn wist me echt te  verrassen hiermee, ik had hem niet horen opstaan. Heerlijk! Vanmiddag eerst begonnen aan een fotoboek. Sinds 2012 niks meer gedaan met alle foto's die we hebben gemaakt. Het wordt erg leuk en riep leuke herinneringen op. Van een weekend kamperen met Lotte tot het beklimmen van de Mont Ventoux door Boudewijn. Ben nog lang niet klaar, wordt nog wel een klus! Vanmiddag met moeder van Boudewijn en de rest van de family naar kermis geweest en daarna een hapje eten. Daar wisten Barbara, Bas en Lotte ons te verrassen! Een wensflesje met iets dat zij ons enorm toewensen én kadootjes voor ons, nouja eigenlijk voor de kids maar zijn  er helemaal happy mee! Thuis meteen even uitgepr

Het is alweer het tweede weekend van mei Alweer een jaar voorbij Diep van binnen voel ik de pijn en het verdriet Moederdag vieren we dit jaar weer niet Onbegrip en ongeloof en het wachten zo moe Wanneer mogen we eindelijk naar ze toe? Elke dag weer wachten op telefoon Die onzekerheid en hoop is ongewoon Elke dag mis ik ze terwijl ik ze eigenlijk nog niet ken En ik weet dat ik niet de enige ben Niet iedereen zal het begrijpen, dit gevoel Maar er zijn ook mensen die wél begrijpen wat ik bedoel Ik raap mijn moed maar weer bij elkaar En kijk maar weer uit naar volgend jaar En probeer me af te sluiten van alle blije moeders om me heen Zij hebben weer moederdag en wij alweer geen.....

Ik ben toch wel trots op het resultaat!!!! Dus bij deze  Nog aan het werk.., Zo is het geworden, natuurlijk even opgeleukt met Dikkie Dik en Woezel en Pip eetsetjes! 

eindelijk weer eens een beetje positief nieuws!   Er zijn eindelijk weer voorstellen uit Slowakije gekomen voor Nederland! Een aantal ouders zijn al geïnformeerd en een aantal ouders worden nog geïnformeerd omdat de aanvragen nog bij justitie liggen.   Nu dus heel heel hard duimen dat ons dossier er ook bij zit en we over 2 a 3 weken de vlag kunnen hijsen!

Vooralsnog niks nieuws te melden. We houden de moed er in en hopen toch op korte termijn hét telefoontje te krijgen. Er zijn nog altijd geen voorstellen uit Slowakije gekomen, dus behoorlijk balen. Niet alleen voor ons maar ook voor alle aspirant adoptie ouders, sommige staan al 2 jaar op de wachtlijst. Dus wie weet hoe lang wij nog moeten wachten :-(  Nu in mei is het een jaar geleden dat onze documenten naar Slowakije zijn gegaan. Toen zou de wachttijd ongeveer een jaar zijn. Inmiddels is de wachttijd al opgelopen tot 27 maanden. ( wij hebben er dus pas 10 op zitten) Toch gaan de voorbereidingen rustig verder. We hebben alvast een heuse racemobiel voor 2 gekocht via kennissen, volgende week waarschijnlijk een start maken aan de tafel en stoeltjes die ik al een hele tijd wil verven. Voor de rest kunnen we nog niet heel veel omdat we natuurlijk niet weten hoe oud ze zullen zijn, welke autostoeltjes, welke kleertjes, welke fietsjes of driewielers, of misschien toch nog een loopauto om t

Gisteren stond deze kop op de voorpagina van de krant. Ergens diep van binnen even de gedachte, zou dat ook voor ons gelden? Maar  helaas, fijn voor fans van de Rolling Stones natuurlijk, maar wij hebben geen verlossend telefoontje gehad. Verder even geen nieuws te melden. Afwachten hoe verder alles gaat verlopen. Hopelijk komt ook voor ons snel dat verlossende telefoontje………

De adoptie loopt helaas niet naar wens, er gebeuren op dit moment dingen waardoor we ons soms afvragen of we het nog moeten doorzetten. Heel veel verdriet en frustratie op het moment. Daarom geen verdere update voor nu maar gewoon even een gedicht over "dromen". De meeste dromen zijn bedrog zing Marco Borsato, laten we hopen dat dit niet gebeurt.... Dromen Kindjes van mijn dromen Vannacht waren jullie weer thuis We speelden met de blokken En jullie kropen vrolijk door ons huis We lazen boekjes Speelden kiekeboe  Ik stopte jullie in bad En genoot van het plezier Dat jullie hadden toen met de speeltjes  Jullie spetterde met het water en kraaiden van genot Helaas... ik schrok weer wakker mijn droomwereld kapot Kindjes van mijn dromen in dat land hier ver vandaan Als jullie in jullie bedjes liggen te slapen hopen jullie dan op een papa en mama in jullie bestaan? Dromen jullie ook van samen dingen doen Een knuffel, een kus, een aai over je bol?  Kindjes van mijn dromen Waarvan zit

Vandaag toch maar weer even in de telefoon geklommen en het adoptiebureau gebeld. Nadat een jaar lang geen adopties hebben plaatsgevonden zou in januari vanuit Slowakije weer matching gaan plaatsvinden. Vandaag toch gebeld om te vragen of dat het daadwerkelijk weer is opgestart. De medewerkster die ik aan de lijn had wist mij te vertellen dat ze bericht hadden gehad dat definitief begin februari weer een machingsronde zou plaatsvinden. Dus nu is het weer spannend!!! Zou ons dossier ook gematched zijn of worden? Wetende dat er natuurlijk al veel langer mensen aan het wachten zijn, maar toch... Duimen dat ons dossier dus snel gematched wordt!  Wij zijn er klaar voor, de kamertjes zijn klaar, opa's en oma's, tante's, ooms, neefje en nichtje zijn er klaar voor. Al heel veel spulletjes en speelgoed op hun aan het wachten, afgelopen week zelfs nog een hele goeie babyfoon in de aanbieding gekocht. Gisteren in een ingeving met de gespaarde airmiles (die dus verlopen na een bepaalde

Hallo allemaal! Allereerst nog de beste wensen voor 2014. We hebben toch al een eerste update. Dit weekend ontvingen we een brief van Kind & Toekomst dat eind januari weer een eerste matchingsronde gaat plaatsvinden! Eindelijk, na een hele lange periode dat alle adopties vanuit Slowakije stil lagen n.a.v. de misstanden van adopties naar Italië. Toch brengt het wel weer wat spanning en onrust met zich mee, wetende dat je weer telefoon kunt verwachten. Meteen begin ik weer te fantaseren.....een prachtig verjaardagskadootje dit jaar????  (oke mijn eerste geweldige kado heb ik al gehad (kaartjes concert Robbie Williams). Hoop doet leven zegt men.... Laten we dus hopen dat 2014 een geweldig jaar wordt...