Family on tour

Vandaag zijn we naar de markt in Vallon Pont d'Arc geweest. Niets bijzonders maar ik kan er gewoon van genieten, toch even anders als "onze markt" in eigen land. Alle kraampjes bekijken en neuzen voor spulletjes die je toch niet nodig hebt en eigenlijk elk jaar het zelfde lijken te zijn.    De heerlijke geuren verspreiden zich op deze ochtend over de markt. Uit de grote paëlla  pan, de gebraden kip aan het spit, of de heerlijke kazen maar ook de geur van kruiden en rijp fruit. Heerlijk, dit is vakantie. Ook liggen de grote blokken verse nougat weer te wachten op watertandende touristen die de verleiding niet kunnen weerstaan een stuk mee te nemen (ik voor alsnog wel nog kunnen weerstaan) Het is deze week nog laagseizoen dus het valt mee met de drukte. Door de smalle straatjes wordt het soms erg opgehouden door mensen met hun kinderwagens, pffff loop toch eens door! Oeps, wie weet loop ik hier volgend jaar ook wel met een kinderwagen of met een kleintje met grijpgrage hand

Als ik dit schrijf denk ik terug aan 2 jaar geleden.... De zelfde plek,maar dan met een heel ander gevoel. Als ik er aan terugdenk kan ik de pijn en het intense verdriet van toen zo maar weer voelen. Juni 2015, onze vakantie in de door ons zo geliefde Ardeche was dat jaar even anders. We hadden net een paar maanden geleden besloten te stoppen met de adoptieprocedure uit Slowakije. Ook toen lag ik net als nu aan dit zwembad en keek ik met pijn in mijn hart en de tranen achter de ogen naar al die spelende kinderen en alle papa's en mama's die zo intens genoten van hun kindjes. Wetende dat we zelf waarschijnlijk kinderloos zouden blijven, want de kans op een Nederlands adoptiekindje is bijna nihil. Al die jaren daarvoor fantaseerden we iedere keer opnieuw dat ze "volgende jaar" er bij zouden zijn. Of het nou het zwemmen was, de kindjes die ons vriendelijk groetten als ze langs onze caravan kwamen gefietst, of Lenny de Vos, die hier op de camping de mascotte is en met de

Vanmorgen om 11:15 stapten we in de auto met een paar boterhammen en wat te drinken voor onderweg achter in, zo, op weg naar Oudewater. We konden goed doorrijden en draaiden om 13:30 de parkeerplaats op bij de NAS.  We waren wat vroeg en liepen samen even over het weekmarktje, waar we de geur van de Hollands Nieuwe maar ook van vers gebakken stroopwafels konden opsnuiven (nee niet geproefd want morgen laatste weegmoment bij diëtiste haha) Oudewater is een klein karakteristiek dorpje, wat een erg gezellige uitstraling heeft, met leuke kleine winkeltjes, huisjes en de terrasjes langs het water. Om 14:00 belden we ietwat gespannen aan bij de NAS. We werden hartelijk ontvangen door Laura. We kenden haar al, zij voerde met ons ook het kennismakingsgesprek enkele maanden geleden. Een erg prettig en duidelijk gesprek en de enkele vragen die we hadden werden beantwoord.  Zo al pratend toch nog wat aanvullingen hier en daar. Dat het dragen van een bril een special need is, dat hadden wij ons bi

6-5-2015..... Ons aller, allerlaatste bericht....dachten we toen. Nu iets meer dan 2 jaar later toch een nieuw bericht.  Oktober 2016 kwam heel onverwachts de buitenlandse adoptie toch weer op ons pad. We kwamen per toeval een oproep tegen waar ze ouders zochten voor 3 zusjes uit Hongarije.  We waren onderweg naar de Veluwe voor een weekendje weg en zaten in de auto. Een half uur later was ik in gesprek met de bemiddelaar. Wat een leuk gesprek! Inmiddels waren er ouders gevonden maar onze nieuwsgierigheid was gewekt en de adoptiekriebels kwamen uit hun winterslaap. Tijdens dat weekend spraken we veel over dit onderwerp en zochten al eens wat zaken op. De conclusie was eigenlijk dat we allebei wel wisten dat we niet kinderloos wilden blijven, maar de datum dat Boudewijn 41 wordt heel snel korter bij komt. 24 december 2017 zullen we definitief van de lijst afgehaald worden voor de Nederlandse adoptie.  We besloten een en ander uit te zoeken en uit te pluizen en hier niemand over in te li