Exact 7 jaar


Vandaag, exact 7 jaar geleden dat we de inschrijf formulieren voor onze adoptieprocedure op de post deden. Wat vliegt de tijd! 

Inmiddels al 13 jaar proberen we onze grootste wens in vervulling te laten gaan. 

Na heel veel intens verdriet na het mislukken van al die ivf-icsi behandelingen, besloten we verder te onderzoeken of we toch ooit papa en mama konden worden. Het verdriet dat we na het mislukken van al die icsi behandelingen hebben gehad, is met geen pen te beschrijven.


 Enkelen van jullie zullen dit herkennen. Het is voor een buitenstaander moeilijk om een voorstelling te maken wat het met je doet als je ongewenst kinderloos bent. Dat je steeds je grenzen gaat verleggen om die ene wens in vervulling te laten gaan, hadden ook wij van te voren nooit gedacht.




Tijdens een vakantie in de Dordogne zochten we veel op over adoptie, spraken er over en besloten dat dit wel bij ons paste en we op deze manier onze kinderwens in vervulling konden laten gaan én 1 of 2 kindjes een liefdevolle en goede toekomst konden bieden.


Na al het verdriet en teleurstelling stapten we vol enthousiasme de adoptie procedure in.

Dat dit ook heel veel frustraties en verdriet met zich mee zou brengen hadden we niet voorzien. 

Het besluit om in februari 2015 de procedure in Slowakije te stoppen veroorzaakte wederom heel veel verdriet en boosheid. Een keuze die we met verstand maakten maar ons hart brak. Deze keuze zou betekenen dat we waarschijnlijk kinderloos zouden blijven, we staan wel nog op de lijst voor een Nederlands adoptiekindje, maar die kans is bijna nihil dat we vanuit die hoek nog een kindje toegewezen krijgen......



Nu ruim 2,5 jaar later..... wie had dat kunnen dromen. Dat dit toch nog op ons pad zou komen. 1 iemand bleef volhouden dat we toch écht papa en mama zouden worden en zij krijgt toch gelijk (ze zal zelf wel weten dat ik haar bedoel).

Inmiddels is ons dossier bij de vertaler en is de verwachting dat het deze week klaar is en we hopelijk op korte termijn te horen krijgen dat ons dossier naar Hongarije wordt opgestuurd. Dan begint het spannendste van de hele adoptie procedure, het wachten op dat ene telefoontje dat ons leven voorgoed zal veranderen en onze grootste wens toch nog in vervulling zal gaan.


 

Velen vragen en wanneer komen die kindjes dan? Tja wisten we dat maar, we hopen heel snel, als het dit jaar zou zijn, zou dat natuurlijk fantastisch zijn, maar het kan ook nog een jaar of wellicht langer duren, soms zou een glazen bol wel fijn zijn. Wellicht een wedstrijdje voor jullie, wie het kortste bij zit qua datum mag het eerste kadootje kopen haha . We houden jullie op de hoogte, we wachten af, heel ongeduldig……..

De aller eerste, door mij zelf gemaakte knuffels voor de kids zijn in ieder geval klaar! 


Reacties

Claudia zei…
Hoop dat het treintje nu heel snel rijd en stopt bij een heel mooi voorstel. Heel veel sterkte met de laatste reis naar jullie kindjes.

Groetjes Claudia mama van een kanjer uit Bulgarije

Populaire posts van deze blog

Toeter. Onze minicamper in wording…

Klaar voor de keuring!

Het echte werk kan beginnen.