Moederdag 2018
Altijd weer zo’n dag waarbij je van jaar tot jaar steeds weer die hoop hebt...volgend jaar??? Dan sta je weer even stil bij bij je moedergevoelens, die nog steeds onbeantwoord zijn. Na 14 jaar kinderloosheid raak je daar wel een beetje aan gewend denk je dan waarschijnlijk, maar nee, na al die jaren blijft dat en menigeen van mijn volgers zullen dat beamen. Echter dit jaar had ik er toch minder moeite mee als andere jaren. Ik heb jaren gehad dat ik de hele dag met dikke ogen rondliep van het huilen, Facebook maar niet meer opende want dan moest ik wéér huilen, Boudewijn die me altijd lief probeerde enigszins te troosten.... Waarom ik er dit jaar minder moeite mee heb? Geen idee, misschien omdat ik nu wél vertrouwen heb ik het jaar dat nu gaat komen? Of misschien wel door de vele knuffels en “tante Romy!!!” Per dag die ik tijdens een korte vakantie met de familie van Boudewijn mocht ontvangen? Ach ja er komt wel weer een dag dat ik er wél even de schijt van heb, verdrietig,boos ongedu