Vive la France Laatste keer met z'n 2tjes??

Als ik dit schrijf denk ik terug aan 2 jaar geleden....

De zelfde plek,maar dan met een heel ander gevoel. Als ik er aan terugdenk kan ik de pijn en het intense verdriet van toen zo maar weer voelen.

Juni 2015, onze vakantie in de door ons zo geliefde Ardeche was dat jaar even anders. We hadden net een paar maanden geleden besloten te stoppen met de adoptieprocedure uit Slowakije. Ook toen lag ik net als nu aan dit zwembad en keek ik met pijn in mijn hart en de tranen achter de ogen naar al die spelende kinderen en alle papa's en mama's die zo intens genoten van hun kindjes. Wetende dat we zelf waarschijnlijk kinderloos zouden blijven, want de kans op een Nederlands adoptiekindje is bijna nihil. Al die jaren daarvoor fantaseerden we iedere keer opnieuw dat ze "volgende jaar" er bij zouden zijn. Of het nou het zwemmen was, de kindjes die ons vriendelijk groetten als ze langs onze caravan kwamen gefietst, of Lenny de Vos, die hier op de camping de mascotte is en met de kindjes danste en op de foto ging.... iedere keer weer voelde ik de pijn en het verdriet, de enorme leegte in ons leven.

Wie had gedacht dat ik twee jaar later weer aan dat zelfde zwembad zou liggen en zou fantaseren over dat ik als mama plonsend en spetterend met een of twee kindjes in het kinderbad lol trap!!!??? Daarnaast ook nog zo fit en veel afgevallen als nu? Als ik nu in mijn badkleding loop schaam ik me niet langer meer, maar ben ik trots op wie ik ben geworden. Ik heb altijd geroepen dat ik een hippe fitte mama zou willen zijn, nou bij deze, ik ben er nog nooit zo klaar voor geweest!! Maar goed het is vakantie, ik zal die pizza en lekkere rosé gris nu niet laten staan, maar er staat wel voor het eerst kwark in de ijskast en de honing en nootjes staan in de kast, maar we genieten ook van deze welverdiende vakantie, van een verse croissant met Nutella af en toe....

Volgende week kan ik dat al eens voelen hoe dat is, niet liggen met een boek, bruin worden in de zon, met de relaxte muziek van Spotify op mijn oren, maar 2 kindjes roepend op hun tante. Dan komen mijn zus en schoonbroer met Lars en Fay een weekje met ons vakantie vieren. 

Ik verheug me er al op, maar zal zeker ook wel even wennen zijn. Vanmorgen al een klein kadootje gekocht voor ze, dan kunnen ze hun bootje laten varen op het waterstroompje. Oh ja... maar dat betekend dus dat ik inderdaad al niet meer op mijn stoel kan blijven liggen want ik zal natuurlijk steeds dat bootje weer moeten gaan halen haha!

Ook nadenken over hoe gaan we dat doen in de caravan? We hebben best een ruime caravan maar een 3e en 4e slaapplek is nog niet zo handig in deze caravan. Ach, Boudewijn is super handig, weet zeker dat we daar wel een oplossing voor vinden. Als ze oud genoeg zijn tzt willen ze toch een eigen tentje voor de caravan. Maar goed, zou zomaar al eens volgende zomer kunnen zijn, wie weet? 

Dus dit jaar bijvoorbeeld nog maar een keer een super  mooie geocache lopen in de bergen en ruige natuur van de Ardeche, want dat kan straks even niet meer.

Boudewijn is flink aan het trainen voor de IronMan Maastricht in augustus, trainen gaat hier onverbiddelijk door. Gelukkig kent hij de weg hier en laat ik hem met een redelijk gerust hart zijn gang gaan. Als hij lang van huis is appt hij me regelmatig waar hij is. Helaas voor hem staat de rivier dit jaar zo laag, dat hebben we nog niet eerder zo extreem gezien. Dus hij kan helaas geen zwemtrainingen in open water doen. Gelukkig hebben we een 50 meter bad gevonden op een redelijke afstand dus za hij daar af en toe gaan trainen.

Zo wij gaan verder genieten en fantaseren... na de vakantie zal het contract van de NAS op de mat liggen, dan gaat het compleet maken van dossier beginnen!!

Vive la France!!