Afstand ouders

Afgelopen week kreeg ik een anoniem bericht op de website. Diegene vroeg mij of er wel eens wordt nagedacht door adoptie ouders over de afstand moeders. Diegene las overal alleen maar over het lange wachten van adoptie ouders, maar las nooit iets over hoe een afstandsmoeder zich moet voelen.

Natuurlijk denk je daar wel eens over na. Ook tijdens de cursus wordt daar op in gegaan. Wij kunnen ons geen voorstelling maken van het verdriet dat afstand ouders moeten voelen op het koment dat ze zo'n keuze maken. Wij kunnen ins ook geen voorstelling maken hoe iemand het over zijn hart verkrijgt om een kindje af te staan.

 Vaak noodgedwongen door verschillende omstandigheden, armoede, te jong, onstabiele gezinssituatie  of zwanger en niet passend in de cultuur enz. Echter wat veel mensen vergeten is dat kinderen niet altijd vanwege armoede ter adoptie worden aangeboden. Genoeg kinderen worden uit huis geplaast door de kinderbescherming en geloof me vanwege redenen waar je je van afvraagt waarom die mensen überhaupt kinderen hebben gekregen, mishandeling, verwaarlozing en bijvoorbeeld sexueel misbruik. Maar daar hoor je niemand over

Wat ook de reden is dat de kindjes ter adoptie aangeboden worden, wil ik iedereen op het hart drukken dat er op dat moment geen andere mogelijkheid is voor de kinderen en dat adoptie de enige weg is naar een beter leven. Op een goede toekomst waar 2 mensen alle liefde van de wereld willen geven aan een kind en er alles aan zullen doen om het kind gelukkig te maken.

Onze kindjes zullen ook een rugzak hebben en waarschijnlijk best een zware. Die rugzak zal ook hier in huis blijven, want daar heeft niemand iets mee te maken. Belangrijk is dat wij als adoptie ouders die rugzak langzaam leegmaken en zorgen dat die rugzak zo licht mogelijk wordt. Samen met z'n viertjes en eventueel de hulp van anderen

Echter wat ook de reden mag zijn dat onze kindjes ter adoptie zijn afgestaan, wij zijn van mening dat de biologische ouders een belangrijke rol blijven spelen in de opvoeding. Op een postieve manier, want we weten dat ook zij zich altijd af zullen blijven vragen waar hun kindjes zijn terecht gekomen en of ze het goed hebben. Mocht er ooit in de toekomst blijken dat bekend is wie ze zijn en de kids behoefte hebben om meer te weten te komen over hun, zullen wij ten allen tijden daar alles aan doen om dat mogelijk te maken.

Elke dag dat een kind in een weeshuis verblijft is een dag te veel. Geen enkel kind zou moeten opgroeien in een weeshuis. Helaas zijn er veel kinder tehuizen en daar verblijven heel veel kindjes. Helaas zijn er steeds minder adoptie ouders, ook door een aantal redenen, die ga ik hier niet allemaal opsommen, want dan krijg je een hele andere insteek van dit bericht.

Ik wil gewoon nogmaals duidelijk maken, adoptie is niet zo maar iets er gaat een lang verhaal aan vooraf. Niet alleen voor de adoptie ouders, maar zeker ook voor de ouders die afstand doen van hun kind, óf de ouders die er zelf voor gezorgt hebben dat de kindern uit huis geplaatst werden en niet meer terug naar huis konden.

Dus "Anoniem", wij zullen altijd dankbaar zijn, dat wij 2 kindjes mogen opvoeden en aan ons toevertrouwt zullen worden en hun een mooie toekomst kunnen bieden. Maar wetende dat er zoveel kindjes in een weeshuis verblijven is het soms onbegrijpelijk dat wij, maar ook de kindjes zo enorm lang moeten wachten op een liefdevol huis....