Moederdag
Het is alweer het tweede weekend van mei
Alweer een jaar voorbij
Diep van binnen voel ik de pijn en het verdriet
Moederdag vieren we dit jaar weer niet
Onbegrip en ongeloof en het wachten zo moe
Wanneer mogen we eindelijk naar ze toe?
Elke dag weer wachten op telefoon
Die onzekerheid en hoop is ongewoon
Elke dag mis ik ze terwijl ik ze eigenlijk nog niet ken
En ik weet dat ik niet de enige ben
Niet iedereen zal het begrijpen, dit gevoel
Maar er zijn ook mensen die wél begrijpen wat ik bedoel
Ik raap mijn moed maar weer bij elkaar
En kijk maar weer uit naar volgend jaar
En probeer me af te sluiten van alle blije moeders om me heen
Zij hebben weer moederdag en wij alweer geen.....
Reacties
Ik weet hoe rottig al deze dagen zijn. Ik kan ze me ook nog goed herinneren. Moederdag, Vaderdag, Sinterklaas. Je wordt weer zo hard met je neus op de feiten gedrukt en je weet niet of je ooit zelf kinderen zult krijgen op welke manier dan ook, om Moederdag mee te vieren. Mij heeft altijd geholpen om een rotsvast vertrouwen te hebben in dat het goed komt! Ook al is alles onzeker om je heen.
Bedankt voor je bericht. Gelukkig voelde ik me vandaag beetje vrolijker, we houden de moed er in en hopen dat we niet nog een jaar lang hoeven te wachten. Vorig jaar met moederdag was de wachttijd max 12 maanden, nu opgelopen naar 27. Vorig jaar mij zijn onze papieren opgestuurd dus waren er echt van overtuigd dat ze er dit jaar bij waren of dat we in ieder geval voorstel hadden gehad, maar helaas. Toen ik gedicht gisteren schreef was ik (alweer) even verdrietig, maar gelukkig vandaag leuke dag gehad, dus maakte het weer een beetje goed 😀