Verslag bijeenkomst "Adoptie kind in de familie"

In dit blog kunnen jullie lezen hoe de zus van Romy en haar man de cursus hebben ervaren en wat ze er van geleerd hebben. Ontzettend leuk dat zij daar geweest zijn! Bedankt Pauline en Ralf!


Op 12 april zijn wij voor naar Woerden gereden voor een bijeenkomst voor familie van aspirant adoptieouders. Omdat het niet voor iedereen haalbaar is om er naar toe te gaan en om toch familie en vrienden op de hoogte te brengen van de bijeenkomst willen wij jullie via dit verslag op de hoogte brengen en misschien nog enkele tips aan de hand doen waar we rekening mee kunnen en moeten houden als de kindjes komen.

In een zaal, vol met allemaal aspirant-opa's, -oma's, -ooms, -tantes en -vrienden werd de aftrap gegeven voor een informatiemiddag met alle ins en outs van het adoptieproces.

De middag werd in twee helften opgedeeld, waarbij het eerste stuk bestond uit het algemene verhaal van wat adoptie inhoudt en een gedeelte over het proces zelf en wat daar allemaal bij komt kijken.
Vanuit Stichting Adoptievoorzieningen waren er twee voorlichters die ons het verhaal vertelden over het adoptieproces. In eerste instantie ging het erover wat adoptie inhoudt, waar de kinderen allemaal vandaan komen, hoe adoptie zich de afgelopen jaren in Nederland heeft ontwikkeld en welke soorten adoptie er allemaal zijn. Zo werd aangegeven dat er in 2012, 488 kinderen vanuit 27 diverse landen geadopteerd zijn in Nederland. Hierbij kwam het overgrote deel uit China. Als afkomst binnen Europa was 10% van de kinderen voor adoptie in aanmerking genomen. Deze laatste groep interesseerde ons natuurlijk het meeste, aangezien de adoptiekinderen van Romy en Boudewijn tot deze groep behoren.

De afgelopen jaren is er wel een dalende lijn zichtbaar voor wat betreft het aantal adoptiekinderen dat jaarlijks naar Nederland komt. Waren dit zo'n 10 jaar geleden nog ruim 1.200 kinderen, nu is hier nog ongeveer een derde van over. Dit is met name het gevolg van (inter)nationale afspraken van de diverse landen. In eerste instantie wordt er binnen het land waar de kinderen vandaan komen eerst binnen de eigen familie gezocht naar een adoptie-ouder. Daarna binnen de kenniskring en anders binnen het land. Daarna komen andere landen pas in aanmerking.

Er werd een verhaal voorgedragen door een van de voorlichtsters met de vraag je tijdens het verhaal te verplaatsen als kind. Gericht op hoe jij je zou voelen als je plots door vreemde mensen uit een vertrouwde omgeving wordt gehaald. Indrukwekkend hierna waren met name de beelden en de foto's van de toestand van de diverse weeshuizen waar de kinderen opgroeiden. Veelal met meer dan 10 kinderen in een zaal onder vaak erbarmelijke omstandigheden en op jonge leeftijd al enigszins aan hun lot overgelaten. Wederom een constatering dat adoptie vaak voor deze kinderen een opmaat zijn naar een veilig en liefdevol leven.

In het tweede gedeelte van het programma kwamen een opa van adoptiekinderen en een moeder/tante van adoptiekinderen aan de beurt met hun verhaal. Aan de hand van foto's vertelde zij hun verhaal. Hoe zij het proces beleefd hadden. Dit waren eerst een adoptie-opa, die 2 kleinkinderen uit Haïti had en daarna een adoptie-moeder die 2 kinderen uit Sri Lanka had geadopteerd. Erg fijn om te horen waar deze mensen allemaal tegen aanliepen en hoe hun het gehele proces doorlopen hadden. Mede op basis hiervan kwamen er ook allemaal tips naar voren, in aansluiting op het eerste deel, die wel waardevol zijn om met jullie te delen in de aanloop naar de komst van de kinderen van Romy en Boudewijn en waar gedurende de bijeenkomst ook wel aandacht aan werd besteed.

- Gedurende het hele proces naar de uiteindelijke komst van de kinderen is het voor de adoptie-ouders altijd fijn als er geïnformeerd wordt naar de stand van zaken en hoe het proces zich ontwikkelt. Aangezien het een langdurig en vaak ook emotioneel zwaar proces is, is het fijn een luisterend oor te hebben en dat adoptie-ouders hun verhaal kunnen en mogen delen
- Zie het niet als een afwijzing als de ouders het contact met u nog even op een laag pitje zetten na de komst van de kinderen. Geef het gezin de tijd om aan elkaar te wennen . Dit kan vaak enige tijd (weken/maanden) duren. De regie ligt bij de ouders, respecteer dit, het gewenningsproces van de kinderen in de eerste tijd is namelijk essentieel voor hun hechting met hun nieuwe omgeving
- Overstelp de kinderen niet met cadeautjes. Bespreek met de adoptieouders eerst wat zij willen en misschien nog kunnen gebruiken. Soms is het vaak beter dat de cadeaus niet door je zelf gegeven worden, maar door de ouders, zeker als het hechtingsproces nog niet optimaal is
- Een adoptiekind is aan het begin nog niet gehecht aan zijn ouders. Het kan zijn dat het kind u een handje geeft en met u mee wil. Benoem dat het kind bij zijn papa of mama moet zijn en draag het kind over aan de ouders
- Soms houden ouders in het belang van het kind informatie achter over achtergronden of reden van afstaan en willen dit privé houden. Respecteer dit
- Adoptieouders hanteren soms een andere opvoeding dan we wellicht normaal zouden verwachten bij een biologisch eigen kind van dezelfde leeftijd. Maar voor het adoptiekind draagt deze aanpak bij aan het veilig wennen en hechten, wat in het begin voorop zal staan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan dat het kind bij de adoptieouders in bed slaap of dat het kind met de handen eet. Mogelijk dat het kind nog nooit met een vork gegeten heeft.
​Ook al zou je het zelf niet zo doen. Probeer ouders dan toch te steunen en begrip ervoor op ​te brengen dat het soms anders kan gaan dan je zelf zou doen
- Soms is het voor adoptieouders fijn om een compliment te horen dat ze het goed aanpakken en het goed doen
- Adoptieouders kunnen emotionele steun goed gebruiken. Een proces van wennen en hechten is een pittige tijd. Een luisterend oor is dan soms meer dan welkom. Bedenk zelf maar eens dat je nachten lang een huilend kind aan je bed hebt staan en je geen oog meer dicht doet en welk gevoel dat met zich meebrengt als ouder zijnde.

Aan het einde van de bijeenkomst was er nog de mogelijkheid om vragen te stellen. Erg grappig om te horen was dat een aspirant-ouder het woord nam aan het einde van de vragensessie en aangaf dat de mensen in de zaal met dezelfde vragen zaten als zij als aanstaande ouders. Op dat gebied is het dan ook wel leuk dat het niet zo veel uitmaakt in welke hoedanigheid je in het adoptieproces komt, maar uiteindelijk wel dezelfde vragen hebt.

Al met al een heel verhaal, maar wel erg leuk om gehoord en gezien te hebben. Voor ons in ieder geval een hele fijne ervaring als voorbereiding op ons aanstaande tante en oom zijn, waar we erg naar uitkijken! We hopen van harte dat Romy en Boudewijn op korte termijn hun reis naar Slowakije kunnen gaan maken en met 2 prachtige kinderen terugkomen.