Het is zo ver!!!!!!

4 december 2018 het voorstel!

 

21 september al kwam dat lang verwachte telefoontje. Geen voorstel maar een polsing. Eigenlijk wisten we meteen dat we deze 2 kindjes in ons gezin wilden opnemen, dus we zeiden ook volmondig JA! Dan begint achter de schermen de procedure in Nederland en Hongarije. Helaas voor ons duurde dat enorm lang.

Pas op 20 november komt het telefoontje dat de Approvalaangevraagd kan worden bij de Nederlandse autoriteiten. YES! Weer een hele grote stap verder. Dat duurde ook weer lang, ruim 2 weken…De zenuwen en spanning of het wel definitief zou worden is gigantisch….

 

Na al die onzekerheid had ik wel buikpijn inmiddels. Zou deze adoptie nog wel doorgaan??? Ook in de ochtend sprak ik mijn onzekerheid uit naar mijn collega’s.

Geconcentreerd op mijn werk hoorde ik opeens mijn naam. Boudewijn stond achter mij. Ik wist genoeg, het was zo ver. Ik kon alleen maar huilen van blijdschap. We hebben elkaar alleen maar geknuffel.

Toen kwam de grote verassing dat we die zelfde middag nog naar adoptiebureau moesten.

Wauw! We hoeven geen dag te wachten!!!! Snel naar huis en omkleden. De emoties zijn heftig, heel heftig, blijdschap, ongeloof, spanning die wegvalt.

Snel omgekleed en naar Oudewater. Wat duurt die reis lang! Ook nog was de snelweg dicht vanwege een ongeval dus we moesten we behoorlijk omrijden, inclusief enorme drukte op die omleiding…

 

En dan zit je daar. Wauw, mag ik aan jullie voorstellen…. De foto, de aller aller eerste foto van onze dochter en haar naam. Daarna de foto van onze zoon en zijn naam. Wat een prachtige kinderen, wat zijn ze mooi, lief schattig, het allermooiste van de hele wereld!

Sprakeloos…… Dit zijn onze kindjes, de kindjes die wij heel veel liefde en geborgenheid gaan geven.

 

Hun achtergrond wordt verteld en de reden dat hun biologische ouders hun niet kunnen opvoeden. Slik, we kijken naar de foto’s en de rugzak van deze kindjes maken ons emotioneel.

 

Dan zitten we samen in de auto…we kunnen alleen maar lachen van geluk, ongeloof, liefde, intens geluk. We zijn papa en mama!

Nu naar huis naar onze familie.

 

Thuis krijgen we een welkom, waar ons hart sneller van gaat kloppen, iedereen staat ons op te wachten op de oprit en we krijgen een applaus als we uitstappen. Weer tranen…. Bij ons maar ook bij de rest van de familie.

Binnen staan de beschuit met muisjes klaar, de champagne, alles is versierd. 

We zijn echt overdonderd. We laten iedereen kennis maken met Anne Bernadett en Sjoerd József. Iedereen is blij en gelukkig. We worden overladen met knuffels, bloemen en kadootjes.

Als iedereen naar huis is ruimen we een beetje op en genieten we even na. Het is echt onwerkelijk.

 

De afgelopen 2 dagen zijn intens. Heel veel emoties.

De berichtjes, telefoontjes, kadootjes en kaartjes, het is hartverwarmend, echt waar.

 

In januari gaan wij deze lieve schatten eindelijk ontmoeten. Wat kijken we daar naar uit, dat is met geen pen te beschrijven.